wtedy powiedziałem jej, że stosunek do rzeczy tworzonych warunkuje stosunek do rzeczy odbieranych i odwrotnie. pomyślała że celowo użyłem słowa stosunek dwukrotnie. na rzeczy jednak było co innego. gdyby wiedziała jak to jest być znudzonym człowiekiem mającym pokój szerokości wanny i długości dwóch wersalek, miała by na uwadze również to, że próbuje się go powiększyć w jakikolwiek możliwy sposób. niektórzy używają do tego celu luster, jednak jest to szklana fikcja. wiedziała by więc również to, że można rozszerzyć pokój inaczej, na przykład nadając każdemu sprzętowi wartość skojarzoną z jakąś chwilą.
lecz nie wiedziała tego.
tylko dlatego, że gdy wchodziła do mojego pokoju nigdy o to nie spytała. a ja nie chciałem jej mówić o tym, że stojąc na tej płytce panelowej właśnie depcze moje wspomnienie kota, który zdechł miesiąc temu, i że bakterie, wirusy i grzyby z jej podeszwy na pewno wywołają u niego jakieś zaburzenie homeostazy ustrojowej. wyobrażam sobie jakie wrażenie musiałoby to na niej wywrzeć. nie chciałem jej sprawiać w ten sposób przykrości, poza tym może pomyślała by że cierpię na chorobę bleulera czy inną psychozę. to samo dotyczyło jej linii wzroku, którą wyobrażałem sobie swego czasu jako wiązkę promieniowania x, która prześwietla wszystko, nie bacząc na to że nie ma filmu w czytniku. uważała że mój pokój był zwykłym pomieszczeniem w którym bytuję. jednak było przecież coś więcej.
nie wiedziała tego, ponieważ sama nie uczestniczyła aktywnie w procesie tworzenia. nie wiedziała, że to co odbiera nie musi być rzeczywistością, czyimś faktycznym zdaniem. że może być to jedynie zabieg o wartości artystycznej, wystosowany przez kogoś jako próba przedłużenia własnego pojmowania sztuki ku przetrwaniu.
nie wiedziała tego.
nie zrozumiała więc mnie. powiedziałem więc dosadniej i czytelniej, by nie gwałciła mnie myślą, że oto stała się panią wszystkich mych sekretów, bo wszystko co widzi jest fikcją.
widz polega na tym, że trzeba wiedzieć gdzie postawić granicę.
polecam, polecam:
http://thepiratebay.org/torrent/3983390
lecz nie wiedziała tego.
tylko dlatego, że gdy wchodziła do mojego pokoju nigdy o to nie spytała. a ja nie chciałem jej mówić o tym, że stojąc na tej płytce panelowej właśnie depcze moje wspomnienie kota, który zdechł miesiąc temu, i że bakterie, wirusy i grzyby z jej podeszwy na pewno wywołają u niego jakieś zaburzenie homeostazy ustrojowej. wyobrażam sobie jakie wrażenie musiałoby to na niej wywrzeć. nie chciałem jej sprawiać w ten sposób przykrości, poza tym może pomyślała by że cierpię na chorobę bleulera czy inną psychozę. to samo dotyczyło jej linii wzroku, którą wyobrażałem sobie swego czasu jako wiązkę promieniowania x, która prześwietla wszystko, nie bacząc na to że nie ma filmu w czytniku. uważała że mój pokój był zwykłym pomieszczeniem w którym bytuję. jednak było przecież coś więcej.
nie wiedziała tego, ponieważ sama nie uczestniczyła aktywnie w procesie tworzenia. nie wiedziała, że to co odbiera nie musi być rzeczywistością, czyimś faktycznym zdaniem. że może być to jedynie zabieg o wartości artystycznej, wystosowany przez kogoś jako próba przedłużenia własnego pojmowania sztuki ku przetrwaniu.
nie wiedziała tego.
nie zrozumiała więc mnie. powiedziałem więc dosadniej i czytelniej, by nie gwałciła mnie myślą, że oto stała się panią wszystkich mych sekretów, bo wszystko co widzi jest fikcją.
~ * ~
widz polega na tym, że trzeba wiedzieć gdzie postawić granicę.
polecam, polecam:
http://thepiratebay.org/torrent/3983390
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz